احتمالا باید یه راهی در طبیعت تعبیه شده باشه که من خودمو باهاش خالی کنم اما هنوز کشفش نکردم که چیه و چه راهیه...البته یه راه هایی به ذهنم میرسه مثل موسیقی، نقاشی، رقص، خوانندگی و نویسندگی که تو هیچکدوم اون نبوغ و استعداد مورد نیاز رو ندارم..شایدم دارم و هنوز کشفش نکردم..هر چیه هنوز کشف نشده باقی مونده و راه کشفشم فعلا معلوم نیست چیه...
ای بابا چرا انقد همه چی پیچیده‌س اخه :|
حرف زدن
هیچ آدم بی استعدادی وجود نداره، بالاخره هر کسی توی یه چیزی استعداد داره، البته شرط اصلی انگیزه و علاقه س، به نظر من شور و شوق انجام کاری رو داشتن مهمتر از همه چی هست.
اره منم موافقم همه بالاخره تو یه چیزایی استعداد دارن ولی مشکل اینه من نمیتونم پیدا کنم که تو چی استعداد دارم :|||
آهان، درک میکنم. نقاشی واقعا صبر و حوصله زیادی میخواد.
آدم باید بگرده چیزی که بهش خیلی علاقه داره رو پیدا کنه، ولی علاقه هم کافی نیست، باید با روحیات آدم هم سازگار باشه، من آواز دوست داشتم و کلاس آواز هم رفتم ولی به تدریج فهمیدم که دوست ندارم خواننده باشم، با روحیه درونگرای من سازگار نیست.
گرچه فهمیدم که صدا یه چیز ذاتی نیست و هیشکی از اولش صداش خوب نبوده، همه خواننده ها با چندین سال کلاس رفتن و تمرین زیر نظر استاد، صداشون رو پرورش دادن.
ببخشید که زیاد حرف میزنم :)))
چرا صدا ذاتیه بابا..دیدی بعضیا بچه‌ان ها ولی انقدر صداشون خوبه که میخونن؟بدون هیچ موزیکی حتی:((
کاش من جزو اینا بودم :(((
البته مثلا من منظورم این نیس که اینارو به صورت تخصصی ادامه بدم، صرفا از این لحاظ میگم که اگه استعداشونو داشتم میتونستن کمکم کنن که یکم خالی شم..
میدونی به نظر من چیز پیچیده ای نیست ولی اونقدر تو محدویت بودیم که دیگه ذهنمون فلج شده. فقط یه سری کارای روتین و تکراری از روی عادت داریم انحام میدیم
اره دقیقا انگار ذهن هامون منجمد شدن
در مورد رقص و نویسندگی هیچی نمیدونم ولی واسه خوانندگی و نقاشی میدونم که استعداد اهمیتی نداره و در واقع همه چی به علاقه خیلی زیاد و تمرین کافی بستگی داره. استعداد فقط سرعت یادگیری رو بیشتر میکنه و خب علاقه و پشتکار خیلی مهمتره.
اگه از طراحی و نقاشی خوشت میاد، یه وبلاگ دارم که توش درباره نقاشی می‌نویسم :
http://leonardodavinci.blogsky.com/
ممنون ولی بین اینا که گفتم فقط نقاشیه که علاوه بر اینکه استعداد ندارم، علاقه هم ندارم :) خیلی صبر و حوصله میخواد