یکی از بزرگ‌ترین نعمت های دنیا، توانایی لذت بردنه...آدم ممکنه چیزای مختلفی داشته باشه، نعمت های زیادی دورو برش داشته باشه اما چشم دیدنشون رو نداشته باشه و ازشون لذت نبره...راستش به نظرم بین همه نعمتا، این خیلی مهمه...چون ادمی که نتونه لذت ببره حتی اگه دنیارو هم داشته باشه بعد یه مدت براش عادی میشه و میره پی همون عذاب کشیدن و لذت نبردن خودش ولی ادمی که چشم دیدن داره و دل زنده برای لذت بردن، میتونه چیزایی که در اختیارشه رو ببینه و ازشون استفاده کنه، لذت ببره
اصن ب نظرت چیزی هس ک بشه ازش لذت برد؟
خدایی اصن همه چی تکراری و مسخره نمیشه بعد ی مدت؟
خب مساله همینه که اگه درونی باشه میشه از خیلی چیزا لذت برد ولی اگه بیرونی باشه بعد یه مدت همه چی تکراری میشه