بیایین بی خیال هدایت کردن همدیگه به راه راست بشیم...هممون به عنوان یه ایرانی به صورت بالقوه یه پیامبر درون داریم که فکر می‌کنیم همه چیز رو میدونه و رسالتش بیرون بردن انسان‌ها از جهل و هدایتشون به راه راسته...دقیقا به خاطر همینه که هممون با اینکه عین خر تو زندگی خودمون موندیم، با این حال از نشون دادن راه و چاه به بقیه و عیب و ایراد گرفتن ازشون جا نمیمونیم...همه میدونن بقیه بابد چیکار کنن یا چیکار نکنن، اما هیچکس نمیدونه خودش دقیقا باید چه غلطی بکنه و چه غلطی نکنه...قسمت جالب‌ترش اینه که این رسالت هدایت، ابدا معطوف به موضوع خاصی نمیشه...از تحصیل و زندگی خصوصی و ازدواج گرفته تا بچه دار شدن و تربیتش...ینی حتی شما اگه تو بالکن خونت در حال ساخت سفینه فضایی با کمک موجودات فضایی هم باشی، یه عده پیدا میشن که حس مسئولیت کنن و سعی کنن راه و چاه رو نشونت بدن...میخوام بگم در همه ی زمینه ها صاحب نظریم و در واقع اصن موضوعش مهم نیست...
ولقعا چیه این اخلاق اخه؟اصن به فرض حق داریم و درست میگیم...هر ادمی حق داره تو زندگیش اشتباه کنه..چرا انقدر کلید میکنید سر پیش پا افتاده ترین چیزا...به خودمون و بقیه اجازه ی اشتباه کردن بدیم...اجازه ی غلط رفتن و کج رفتن بدیم...قول میدم هیچ اتفاق عجیبی نمیوفته و آسمون به زمین نمیاد...آدم‌ها از اشتباهاتشون یاد میگیرن و هیچ ادمی، مطلقا هیچ ادمی وجود نداره که بدونه "درست واقعی" و "صلاح واقعی" چیه به جز خدا
+بله اینارو به خودمم میگم
+ فدای سرم که عنوان هیچ ربطی به مطلب نداره :|
بد نیس اگه نصیحت بشنوی
بدم نیس اگه میبینی کسی داره اشتبا میزنه کمکش کنی
می‌دونم این مطلبتون کلا احساسیه و این حرفا چیزی رو حل نمیکنه ولی خب میتونی حرفای بقیه رو بشنوی لااقل مهم اینه ک تصمیم نهایی با خودته
این که هی به آدم بگن بکن، نکن، داری اشتباه میکنی، کاری که من میگم درسته، نصیحت نیست گیر دادنه...تازه اونم تو پیش پا افتاده‌ترین چیزا، نه تو مسائل حیاتی و مهم!