گر بگردید روزگار ...

اگر چرخ چرخیدو روزی روزگاری صفحه ی این وبلاگو باز کردی به امید کم شدن دردها ...فراموش کردن غم ها...از بین بردن دلتنگی ها...رسیدن به کمی امید و انگیزه برای ادامه دادن...اگر روزی این وبلاگ به همون کاری اومد که براش ساخته شده بود...اگر اون روز رسید ...می‌خواد بدونی که با تمام وجود ،منه الانت به توعه آینده افتخار می‌کنم ...می‌خواد بدونی که مهم نیس چی شده چرا شده...بدون برای الانت رسیدن به اونجا غیر ممکن ،ترسناک و دور از ذهنه...اما وقتی تونستی بهش برسی،وقتی موفق شدی ،حالا که تا اونجامی مسیرو رفتی ،شک نکن که میتونی ادامه بدی...شک نکن که توانایی بینظری داری ...به خودت ببال ...به خودت هزاران هزار بار ببال...تو همین الانشم موفقی...همین الانشم تو مسیری هستی که ارزوشو داشتی ...همین الانشم برنده ای...بس غمگین نشو...حسرت گذشته رو که اصلاااااااااااا نخور چون توی گذشته اصلا و ابدا چیزی وجود نداره که حتی بخوای بهش فکر کنی چه برسه به اینکه بخوای حسرتشو بخوری!!فقط به جلو و آینده فک کن...لذت ببر از مسیر رسیدن به آرزوهات و باز هم ببال به خودت...مثل نیلوفر که از باتلاق بیرون رفته...بعد از بیرون رفتن از باتلاق که آدم دلش تنگ نمیشه که ،میشه؟باتلاق دلتنگی داره؟!فقط پروازه که حسرت داره...افتخار داره...غرور داره...یاد بگیر که داشته هاتو ببینی و لذت ببری...

بدون که منه الان بهت با تمام وجود افتخار می‌کنم...عکس های زی رو می بینم و حسرت میخورم ...پس راه بیوفت و خاطره هاتو بساز...پرواز کن و آزاد باش که به خاطرش بهای سنگینی دادی...