خوشی های پوشالی

خونه ی ما هیچوقت خونه ی واقعی نبود..جمله ی هوم سوییت هوم در مورد خونه ی ما هیچوقت صدق نکرد...هیچوقت ،مطلقا هیچوقت نبوده که مشتاق اومدن بهش باشیم و از بودنمون کنار هم لذت واقعی ببریم...معمولا اگر روزی روزگاری ،بعد قرن ها،موقتا یکی دو روزی شاد بودیم حتما بعدش یه دعوا داشتیم که تعادل برقرار بشه و جایگاه رییس خانواده حفظ ...به هر حال ممکن بود در خلال شوخی ها خنده ها همسر و بچه ها از حدشون فراتر برن و جایگاه رییسسسسس خانواده متزلل بشه...! اینجاست که با اخم و مقداری دعوا همه قشنگ میشینن سر جاشون و جیکشون هم درنمیاد....یا گاهی هم ممکنه کسی در خلال شادی ها از حدش فراتر نرفته اما با وجود چند روز صلح و صفا و صمیمیت ،خونه انگار حس میکنه یه چیزی کمه!!!قاعدتا نباید همه چی انقد خوبو خوش باشه!! یه جای کار میلنگه!!پس طی یک عملیات انتحاری مغز رییس خانواده دست به کار میشه و از هیچی ،یه چیزی میسازه که دعوا میشه ..دادهاشو می‌زنه و همه چیز برمیگرده به روال سابق!!یه جور ریست فکتوری !!!به خاطر همین طبق تجربه نباید به این خوشی های قرنی یک بار هم دلخوش کرد...به خاطر همین حتی اگه تو خونه جشن هم باشه من میچپم به کنج اتاقم و تمام سعیمو می‌کنم که دلخوش نکنم به این خوشی های الکی که بعدش قطعا از دماغمون میریزه...روز و روزگار ما اینطوری گذشت و میگذره...اینو میگم که وقتی دور شدی و رفتی فک نکنی اینجا و گذشته بهشت بوده...فک نکنی که سخت میگرفتی و علارغم سختی ها بودن کنار هم خوب بود!!! اینارو میگم که بدونی حتی اگه بعدهام سخت گذشت و سختی ها و دل تنگی ها بهت فشار آورد بدونی که قبلا هم هیچی گلو بلبل نبوده...به جای اینکه به گذشته فک کنی و حسرت بخوری سعی کن مستقل شی و زندگیتو بسازی ...خونه ای بسازی که توش آرامش و عشق برات موج بزنه نه ترس و ناامنی ...شاید روزی تصمیم گرفتی که این روزهاتو ببخشی ...اون روز مطمئنن سبک خواهی شد اما فراموش نکن که چرا تصمیم گرفتی بری...فراموش نکن که گذشته هیچوقت،مطلقا هیچوقت بهتر نبوده ...پس دست از نشخوار گذشته بکش...دلتنگی هارو‌ گوشه ای نگه دار و شروع کن به ساختن آرزوهات ...خدا با توعه