روابط بین آدمها خیلی پیچیده و عجیبه...وقتی به کسی نزدیک میشی باید توقع هر چیزی رو داشته باشی...نمیشه از احساس آدما، از فکراشون مطمئن بود و این شاید بزرگترین دلیلیه که نمیتونم به کسی نزدیک بشم...آدمها چیزی رو میگن که باور ندارن..ادعایی رو میکنن که وجود نداره...از احساسی حرف میزنن که دروغه...هر آن ممکنه از پشت به آدم خنجر بزنن، دروغ بگن و یا دورت بزنن..و قسمت جالبش اینه که نمیفهمم بعدش قراره به چی برسن..چرا باید آدم انقدر دو رو باشه..چرا باید بهم دروغ بگیم؟چرا انقدر بهم آسیب میزنیم؟واقعا انقدر سخته صادق بودن؟از دور زدن قراره به چی برسیم اخه؟
خیلی به نظرم حالت اکستریم رو در نظر گرفتید.
به نظرم آدمای دوربرم 80-90 درصد کاراشون طبق پیش بینی هستش که ازشون سراغ دارم، چه آدمای خوب، چه آدمای عوضی.
حالا شاید برا شما یه چند موردی پیش اومده که اینجوری بودن ولی خب همه رو نمیشه با این دید، دید!
خب متاسفانه من نمیتونم پیشبینی کنم حالا شاید چون دیفالتم در مورد همه منفیه انقدر بد میبینمشون