...

بچه که بودم وقتی شب میشد نظرم در مورد مردن عوض میشد. میترسیدم و موقع خواب هی تو ذهنم برای خدا توضیح میدادم که تمام دفعاتی که در طول روز آرزوی مرگ کردم همش شوخی بود! میترسیدم جدی گرفته باشه و شب یهو به طرز ترسناکی بمیرم!  همیشه همینطوری بود. روزها دلم میخواست بمیرم و زندگی تموم شه اما شبها میترسیدم از روبه رو شدن با مرگ. ولی هر چی که بود گذشت اون شب‌هایی که بچه بودم و از مردن میترسیدم. حالا خیلی وقته که اونقدر بزرگ شدم که وقتی هوا تاریک میشه، همچنان میتونم به مردن فکر کنم و دیگه نترسم از تصور اتفاق افتادنش. حالا دیگه شب‌ها موقع خواب توی ذهنم به خدا توضیح میدم که هیچی شوخی نبود، من در مورد مرگ هنوز جدی‌ام و هنوز سر حرف‌های در طول روزم هستم